Και να λοιπόν που φτάσαμε στο τέλος …
Το πώς πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια, ούτε που το καταλάβαμε. Χαρές , λύπες, συγκινήσεις, απογοητεύσεις, επιτυχίες και αποτυχίες και κάθε λογής συναισθήματα σταματούν προσωρινά εδώ για να ξαναρχίσουν το Σεπτέμβρη, κάπου αλλού…
Το πώς πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια, ούτε που το καταλάβαμε. Χαρές , λύπες, συγκινήσεις, απογοητεύσεις, επιτυχίες και αποτυχίες και κάθε λογής συναισθήματα σταματούν προσωρινά εδώ για να ξαναρχίσουν το Σεπτέμβρη, κάπου αλλού…
Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά το Ράντο, το Δημήτρη Δ. , το Γιώργο, την Ιουλία,
την Κριστίνα, το Σαχίλ, τη Σοφία, τη Ρούλα, τον Κωνσταντίνο Π. , το Θεοτόκη, τη Χριστίνα, το Δημήτρη Σ. , το Χάρμαν, τον Ιορδάνη, τον Κωνσταντίνο Χ. και τη Μαριάννα, τα «παιδιά μου», με τα οποία υπήρξαμε συνοδοιπόροι στον υπέροχο
δρόμο της γνώσης τα δύο τελευταία σχολικά έτη και να τους ευχηθώ να είναι καλότυχα
στη ζωή τους και να πραγματοποιήσουν όλα
τα όνειρά τους! Η
σκέψη μου θα είναι πάντα μαζί σας παιδιά!!!
Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους επισκέπτες και τα μέλη του ιστολογίου που μας τίμησαν με την επίσκεψή τους και να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για το Σεπτέμβρη.
Καλό καλοκαίρι σε όλους !!!
