ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η Επανάσταση δε θα μπορούσε να εξαπλωθεί, να εδραιωθεί και να σημειώσει στα τρία πρώτα της χρόνια επιτυχίες, αν δεν υπήρχε μία κυβέρνηση να την κατευθύνει. Αυτή την ανάγκη την είδαν οι επαναστατημένοι Έλληνες, γι’ αυτό, από την πρώτη κιόλας στιγμή, κατέβαλαν προσπάθεια να συγκροτήσουν κυβέρνηση. Στην αρχή συγκρότησαν τοπικές κυβερνήσεις. Οι «Τοπικοί Οργανισμοί», όπως λέγονταν αυτές οι τοπικές κυβερνήσεις, ήταν: η Πελοποννησιακή Γερουσία για την Πελοπόννησο,

Η σφραγίδα της Πελοποννησιακής Γερουσίας

η Γερουσία για τη Δυτική Στερεά Ελλάδα και ο Άρειος Πάγος για την Ανατολική Στερεά. Οι τοπικές όμως κυβερνήσεις αδυνατούσαν να ελέγξουν την Επανάσταση σε όλη τη χώρα και να συντονίσουν τον αγώνα σε στεριά και θάλασσα. Ήταν απαραίτητο να γίνει κεντρική κυβέρνηση. Έτσι, αποφασίστηκε να εκλέξει ο λαός βουλευτές, παραστάτες του έθνους, όπως τους είπαν, που θα αποτελούσαν την Εθνοσυνέλευση η οποία θα έπαιρνε σημαντικές αποφάσεις. Μέσα στα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης έγιναν εκλογές για δύο εθνοσυνελεύσεις. Η πρώτη Εθνοσυνέλευση, που έγινε στην Επίδαυρο το Δεκέμβριο του 1821, ψήφισε το πρώτο ελληνικό σύνταγμα, κήρυξε την ανεξαρτησία των Ελλήνων και εξέλεξε δύο σώματα: τη βουλή (βουλευτικό) και την κυβέρνηση (νομοτελεστικό). 

Tο πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας, το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» που ψηφίστηκε στην Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου

Η πρώτη σελίδα του «Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος»

Εδώ πρέπει να πούμε ότι ανάμεσα στους πρόκριτους και στους στρατιωτικούς υπήρχε μεγάλη αντιζηλία και διαφορά απόψεων.

Η σφραγίδα του Εκτελεστικού και του Βουλευτικού με την απεικόνιση της θεάς Αθηνάς.

Οι πρόκριτοι, που διοικούσαν τις κοινότητες από την εποχή της Τουρκοκρατίας, θεώρησαν ότι είναι φυσικό να εξακολουθούν να ελέγχουν την κατάσταση. Οι στρατιωτικοί, που ο λαός τους θαύμαζε για τα κατορθώματά τους στα πεδία των μαχών, ήθελαν και αυτοί να έχουν μερίδιο στην εξουσία. Η πρώτη Εθνοσυνέλευση δεν έλυσε τα προβλήματα και οι διαμάχες συνεχίζονταν. Γι’ αυτό θεωρήθηκε απαραίτητο να ξαναγίνει Εθνοσυνέλευση. Η δεύτερη Εθνοσυνέλευση έγινε στο  Άστρος  (1823). 

Σ’ αυτήν οι αντιθέσεις πολιτικών και στρατιωτικών εκδηλώθηκαν εντονότερες και ήταν δύσκολο να βρεθεί συμβιβαστική λύση, τη στιγμή μάλιστα που ήταν απαραίτητες η ομόνοια και η ομοψυχία.

23. Διακυβέρνηση των επαναστατημένων Ελλήνων