Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους (1204), η Βυζαντινή αυτοκρατορία διασπάστηκε σε μικρότερα ελληνικά κράτη και σε κράτη που ίδρυσαν Φράγκοι, Βενετοί και άλλοι κατακτητές.
 |
| Η άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους το 1204 |
Ειδικότερα πολλές περιοχές του ελληνισμού γνώρισαν σταδιακά τη βενετσιάνικη κατοχή. Οι περιοχές αυτές ήταν συνήθως νησιά και λιμάνια με στρατηγική σημασία ή παραλιακά μέρη με εύφορη ενδοχώρα.
 |
| Η Μεθώνη, μια από τις βενετικές κτήσεις, σε χάρτη του 16ου αιώνα |
Οι Βενετοί οχύρωναν τα λιμάνια και στο ψηλότερο σημείο της περιοχής έχτιζαν ένα είδος ακρόπολης, μέσα στην οποία υπήρχαν συνήθως οι κατοικίες των υπαλλήλων και οι εκκλησίες των καθολικών.
 |
| Βενετσιάνικη ακρόπολη |
 |
| Βενετσιάνικο κάστρο στα Κύθηρα |
Οι Βενετοί, επειδή ήταν ολιγάριθμοι, στηρίχτηκαν για την άμυνα των κατακτημένων εδαφών και στον ντόπιο πληθυσμό, τον οποίο στρατολογούσαν, άλλοτε με βία και άλλοτε με πολλαπλές παροχές.
Οι Βενετοί, που ήταν κυρίως έμποροι, υποχρέωναν τους κατοίκους των κατακτημένων περιοχών να καλλιεργούν ορισμένα είδη που είχαν ζήτηση στο εξωτερικό.
 |
| Βενετοί έμποροι στην Πόλη (μικρογραφία) |
Ιδιαίτερη επίσης φροντίδα έδειχναν για τη διοίκηση, για να μπορούν να ελέγχουν απόλυτα τις περιοχές που κατείχαν. Ανώτατος άρχοντας ήταν πάντα Βενετός και είχε τον τίτλο του προβλεπτή. Κάθε περιοχή χωριζόταν σε άλλες μικρότερες που τις διοικούσαν ευγενείς Βενετοί ή και πλούσιοι Έλληνες από αρχοντική γενιά. Ο λαός πλήρωνε βαρείς φόρους και υποχρεωνόταν να κάνει αγγαρείες, κυρίως στο χτίσιμο των τεράστιων οχυρωματικών έργων.
 |
| Βενετσιάνικα οχυρωματικά έργα |
Οι Έλληνες δε δέχτηκαν παθητικά τους κατακτητές. Αγωνίζονταν συνεχώς να υπερασπίσουν το δίκιο τους, και ιδιαίτερα να διαφυλάξουν την ορθόδοξη πίστη τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η αγανάκτηση τους έφτασε ως την εξέγερση, όπως συνέβη στη Ζάκυνθο (1628) με το ονομαστό «ρεμπελιό των ποπολάρων».
 |
| Ενδυμασίες από τη Ζάκυνθο την περίοδο της εξέγερσης των ποπολάρων |
Ο λαός δεν έπαψε να επιδιώκει την απελευθέρωση του. Δεν ευτύχησε όμως στον αγώνα του αυτόν. Τα εδάφη που κατείχαν οι Βενετοί έπεσαν με τον καιρό στα χέρια των Τούρκων, έπειτα από μακροχρόνιους πολέμους. Η κατάκτηση των εδαφών αυτών συνοδευόταν από λεηλασίες και βιαιότητες, όπως έγινε στην Κύπρο (1571) και αλλού.
 |
| Η κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους (1571) |
Εξαίρεση αποτέλεσε η Κρήτη, της οποίας η κατάληψη (1669) δε συνοδεύτηκε από σφαγές και λεηλασίες.
Τα Επτάνησα έμειναν στους Βενετούς το μεγαλύτερο διάστημα, ενώ στο τέλος του 18ου αιώνα γνώρισαν τη γαλλική και την αγγλική κυριαρχία. Τέλος, τα νησιά του Αιγαίου παρέμειναν σκλαβωμένα για αρκετό διάστημα στους Γενουάτες και σε άλλους Λατίνους κατακτητές.
 |
| Οι κατακτήσεις των Οθωμανών, Φράγκων, Βενετών και άλλων ως το 16ο αιώνα |
4. Βενετοί, Γενουάτες και άλλοι κατακτητές
Τα Επτάνησα έμειναν στους Βενετούς το μεγαλύτερο διάστημα, ενώ στο τέλος του 18ου αιώνα γνώρισαν τη γαλλική και την αγγλική κυριαρχία. Τέλος, τα νησιά του Αιγαίου παρέμειναν σκλαβωμένα για αρκετό διάστημα στους Γενουάτες και σε άλλους Λατίνους κατακτητές.
